| بررسی ظرفیت‌های توسعه همکاری منطقه‌ای غرب آسیا در دوران تحریم‌های بین‌المللی ایران |
| کد مقاله : 1328-DENC3-FULL |
| نویسندگان |
|
سیدجلال طاهری * دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی و معارف اسلامی |
| چکیده مقاله |
| منطقه‌گرایی در دو دهه اخیر از موضوعات مهم اقتصاد بین‌الملل و روابط بین‌الملل است که گوی سبقت را از جهانی شدن ربوده است. اهمیت این رویکرد از روابط بین‌الملل پس از الگوی موفق اتحادیه اروپا دوچندان شده و بسیاری کشورها در تلاش هستند که بتوانند از ظرفیت منطقه خود بیش از پیش بهره‌مند شوند. امروزه دستیابی به امنیت و منافع ملی هر کشوری به همکاری‌های منطقه‌ای گسترده و تعامل مناسب کشورها با یکدیگر وابسته شده است. اصل در منطقه‌گرایی اقتصادی نفوذ در بازارهای کشورهای همسایه است به طوری که کشورهای منطقه تا حد امکان نیازهای یکدیگر را برطرف میسازند و از این طریق برای خود نفوذ سیاسی و صلح ایجاد مینمایند. ایران در منطقه جنوب غرب آسیا قرار دارد و با 15 کشور مرز خاکی و یا دریایی دارد و ارزش این بازار بیش از 1 تریلیون دلار تخمین زده می‌شود. مهم‌ترین کشورهای صادرکننده هیدروکربن در همسایگی ایران قرار دارند و بر اهمیت منطقه افزوده شده است. هم‌اکنون نهادهای منطقه‌ای هم‌چون سازمان همکاری اکو، کشورهای حاشیه خلیج فارس، اتحادیه عرب و... وجود دارند که از ظرفیت بالقوه‌ای برای استفاده عاقلانه از منابع مشترک، تقویت خطوط ترانزیتی و ایجاد قرارداهای خرید ترجیحی برخوردار هستند لکن استفاده عملیاتی از این اتحادیه‌ها نشده است و مجامع به ایراد چند اعلامیه محدود شده است. ایران میتواند با استفاده از این ظرفیت عظیم و تقویت تجارت دوجانبه با کشورهای همسایه اثرات تحریم‌ها را تضعیف نماید. |
| کلیدواژه ها |
| تحریم، منطقه‌گرایی، ایران، غرب اسیا |
| وضعیت: پذیرفته شده |
